عشق چیست:
عشق چیست:
از زمانهای گذشته تا حال انسان دنبال یک شریک برای زندگی بوده و این شریک را براساس معیار ها
و رفتارهایی انتخاب کرده است ، هر لنسانی نیازمند آرامش روحی و روانی و حتی جسمی و جنسی است
خداوند متعال با خلقت زن و مرد فرصتی را ایجاد کرده تا انسان ها به ارامش برسند و در کنار همسران خود
بتوانند عشق واقعی که همانند عشق به خالق هست رو تجربه کنند. خداوند عشق زمینی را پلی برای رسیدن
به غشق واقعی تبدیل کرده است و انسانی که عاشق می شود طعم دوری و دوسداشتن را با خون و گوشتش حس
میکند. درست که میگویم عشق زمینی و عشق خدایی ولی تنها فرقی که دارد در این است که در عشق
زمینی دلشکستن و غرور موج می زند ولی در عشق خدایی چیزی به اسم غرور و دل شکستن معنایی ندارد
و خداوند بندگانش را همانگونه که هستند میپذیرد و به درگاهش راه میدهد.
۲۰ خصوصیت اخلاقی یک عاشق واقعی:
- چنین فردی به بلوغ کامل جسمی، عقلی، اجتماعی و عاطفی رسیده است.
- خود را تقریباً به طور کامل و محبوب را تا حدود زیادی می شناسد و می داند که یک انسان خوب و سالم، چه ویژگی هایی دارد.
- از روی نادانی، نگرانی، ناتوانی و نیازمندی محبت نمی کند.
- عشق و محبت بی قید و شرط دارد و انتظار پاسخ و واکنش متقابل ندارد.
- از ابراز احساسات خود نمی ترسد.
- بهترین ها را برای محبوب می خواهد.
- محبوب را در اولویت قرار می دهد؛ در عین حال که خود را فراموش و قربانی نمی کند.
- قادر است روابط صمیمانه ای برقرار کند.
- از دروغ، فریبکاری و کتمان می پرهیزد.
- به محبوب خود اطمینان و اعتماد دارد.
- محبت و عشق را گدایی نمی کند.
- محبوب را همان گونه که هست می پذیرد و دوست دارد و هرگز سعی نمی کند او را کنترل کند و یا تغییر دهد.
- . تفاوت ها را می شناسد و می پذیرد و در اصطلاح اختلافات و تقویت رابطه، مسئول و فعال است.
- متعهد، مسئولیت پذیر، وفادار و صادق است.
- چیزی را از محبوبش مخفی نمی کند(البته منظور از این بند، داشتن صداقت صرف نیست)
- هر چند که از لحظه لحظه بودن با معشوق احساس رضایت می کند، اما به زمان های تنهایی معشوق نیز، احترام می گذارد.
- علاوه بر داشتن استقلال فردی و حفظ آن و احترام به حریم شخصی، از اتکا به معشوق خشنود است.
- هیچ گاه در ابراز احساسات و نظرات خود قصد سرزنش، توبیخ، تمسخر و بی احترامی ندارد.
- اگرچه سعی می کند که بهترین باشد، ولی هرگز از خود واقعی اش خارج نمی شود و نقش بازی نمی کند.
- اگرچه خود را با محبوب، کامل و در اوج موفقیت و سعادت می بیند، اما بدون محبوب نیز راضی و خشنود است و احساس ضعف و سردرگمی و بیچارگی نمی کند.
محبت و مهربانی واقعی دارای چند ویژگی است:
از روی میل و رغبت و انتخاب است؛ نه از سر ناتوانی، نادانی، نگرانی و نیازمندی.
با احساس خرسندی و خشنودی درونی و واقعی همراه است.
ابراز محبت در دوست داشتن حقیقی، بدون توقع و چشمداشت است، چون به دنبال(جبران) بودن، رابطه را تبدیل به معامله می کند و هیچ معامله ای را نمی توان عشق تفسیر کرد.